Ελληνικo Πολιτιστικo Κεντρο Σαολιν
希腊嵩山少林寺文化中心

Ο Σεβάσμιος Σιάοσαν [κιν.: Xiǎoshān 小山 1500 -1567 Κ.Ε.] ήταν ένας από τους πιο επιφανείς δασκάλους του Βουδισμού Τσαν. Σύμφωνα με τις επιγραφές στη στήλη “η ιστορία του Σιάοσαν” [κιν.: xiǎoshān xíng shí bēi 小山行实碑] και στη “παγόδα του Σιάοσαν” [κιν.: xiǎoshān tǎ míng 小山塔铭], ήταν μεγάλος δάσκαλος του Τσαν, της Ορθόδοξης σχολής Τσαοτούνγκ [κιν.: cáodòng zhèngzōng 曹洞正宗] και διορίστηκε από τον αυτοκράτορα Τζιατζίνγκ [κιν.: jiājìng huángdì 嘉靖皇帝] της δυναστείας των Μινγκ [κιν.: míngdài 明代 1368-1644 Κ.Ε.], στη θέση του 24ου ηγούμενου του Σαολίν [κιν.: shàolínsì cáodòng zhèngzōng dì 24 shì fāngzhàng héshàng 少林寺曹洞正宗第24世方丈和尚]. Συχνά αναφέρεται με το βουδικό του όνομα Τσονγκ Σου [κιν.: Zōngshū 宗书] ή το ψευδώνυμο Τα Τσανγκ [κιν.: Dà Zhāng 大章].

Γεννήθηκε στο Σουντέ της σημερινής επαρχίας Χοπέϊ [κιν.: zhí lì shùndé 直隶顺德], στη περιοχή του σημερινού Νανχό [κιν.: běi xíng nán hé xiàn 北邢南和县].  Το 13ο έτος της περιόδου Χονγκτζί της δυναστείας των Μινγκ [κιν.: shēng yú míng hóngzhì shísān nián 生于明弘治十三年], δηλαδή το 1500 και ήταν το δεύτερο παιδί του Λιτζίν [κιν.: li jìn 李进] και της Λιόου [κιν.: liú 刘]. 

Ήδη από μικρός ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, αφού αντί να παίζει μαζί τους, ασχολείται με τα βουδιστικά τελετουργικά [κιν.: fóshì 佛事]. Στα 13 του διάβαζε τα κλασσικά του Κομφούκιου και του Μένγκιου [κιν.: kǒng mèngrú shū 孔孟儒书] για να γνωρίσει της θεμελιώδεις αρχές δικαίου [κιν.: dàyì 大义], ενώ σε ηλικία 15 ετών εκλιπαρεί τους γονείς του να τον αφήσουν να γίνει μοναχός. Τελικά οι γονείς του, βλέποντας πως ήταν ακλόνητος στην απόφασή του αυτή, δίνουν τη συγκατάθεσή τους να επισκεφτεί το μοναστήρι του “Ανοικτού Ορίζοντα - Κάϊγιουέν” [κιν.: kāiyuán sì 开元寺] και να ζητήσει από τον ηγούμενο να γίνει μαθητής. Εκεί, ο Σιάοσαν μελέτησε τις κλασσικές σούτρες για 2 χρόνια, στη συνέχεια πήγε στο βουνό Τάϊ Χαν [κιν.: Tàiháng Shān 太行山] όπου κι έμεινε 3 χρόνια για να μελετήσει κοντά σε ερημίτες μοναχούς. Συνεχίζοντας την αναζήτηση του επισκέφτηκε το ναό Σαολίν όπου μελέτησε για 8 χρόνια Τσαν, υπό την καθοδήγηση του Ηγουμένου Γιουέ Τσόου [κιν.: yuèzhōu 月舟 | 1454 - 1523 Κ.Ε.]

Το έτος Γκενγκγίν της περιόδου Τζιατζίνγκ [κιν.: míng shìzōng jiājìng gēng yín nián 明世宗嘉靖庚寅年] δηλαδή το  1530,  πήγε στη γενέτηρά του και δίδαξε για 3 χρόνια. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Τζινγκτού, το σημερινό Πεκίνο [κιν.: jīngdū 京都], για να εμβαθύνει στο βουδισμό. Έμεινε στο μοναστήρι Σίνγκντε [κιν.: xìng dé sì 兴德寺] για 3 χρόνια. Εκείνη τη περίοδο ο αξιωματούχος Γκουάνγκ τζιανγκ [κιν.: Guān Jiāng 官姜] προσκάλεσε το δάσκαλο στο μοναστήρι του “Ουράνιου Εορτασμού - Τιεντσίνγκ” [κιν.: tiānqìng sì 天庆寺] για να διδάξει σούτρες. Γυρίζοντας από το Πεκίνο τον προσκάλεσαν στο βουνό Γουτάϊ [κιν.: wǔtáishān 五台山] για να διδάξει το Τσαν. Αφού μελέτησε τις γραφές για 4 χρόνια στο Μοναστήρι “Συγκέντρωση της Καλοσύνης - Τζισάν Αν” [κιν.: jīshàn ān 积善庵], το έτος Τζιαγίν [κιν.: jiǎ yín 甲寅], δηλαδή το 1554, μετέβη στο ναό των “Σιωπηλών Προγόνων - Τσουνγκ τσίνγκ Αν” [κιν.: zōng jìng ān 宗静庵], όπου και έμεινε. 

Εν τω μεταξύ, οι μοναχοί Σαολίν από το έτος Ρέντζι [κιν.: rén zi nián 壬子年], δηλαδή 1552, έως και το έτος Γιλουάν [κιν.: yǐ luǎn nián 乙卵年], δηλαδή το 1555, για σχεδόν 4 χρόνια προσκαλούσαν το δάσκαλο να τους επισκεφτεί μα δεν τους είχε απαντήσει. Το έτος Ντινγκσί [κιν.: dīng sì nián 丁巳年] δηλαδή το 1557, o Ηγούμενος του Σαολίν Σεβάσμιος Τσου Τονγκ [κιν.: zhúdōng竺东 | 1538 – 1561 Κ.Ε.] γνωστός επίσης σαν Γου Γουάν [κιν.: wùwàn 悟万], υψηλής εκτίμησης και μέγιστης ταπεινοφροσύνης, ζήτησε για δεύτερη φορά με επίσημη πρόσκληση στον Σιάοσαν να τους επισκεφτεί.

Στη πρόσκληση έγραφε: “μετά το θάνατο του δασκάλου μου εδώ και 30 χρόνια η σχολή Τσαοντούνγκ έχει σχεδόν ξεχαστεί. Μάταια προσπαθώ να τη διατηρήσω ζωντανή. Αγωνιώντας μη καταρρεύσει, παρόλο που νιώθω ντροπιασμένος από αυτή την αδυναμία μου, σας εκλιπαρώ να αναλάβετε τα καθήκοντα του ηγούμενου, στο ναό Σαολίν.

Για δέκα χρόνια, από το έτος Ντινγκσί [κιν.: dīng sì nián 丁巳年], δηλαδή το 1557 έως το έτος Μπινγκγίν [κιν.: bǐng yín nián 丙寅年], δηλαδή το 1566, ο ηγούμενος του Σαολίν, αναβίωσε το Τσάοτουνγκ. Έτσι, αναζωπυρώθηκε το Τσαν του Σαολίν,  επιτεύχθηκαν καινοτομίες, και η καλή φήμη του Σαολίν άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της στην ιστορία.

Το δεύτερο μήνα του έτους Μπινγκγίν [κιν.: bǐng yín nián èr yuè 丙寅年二月], δηλαδή το 1566, ο δάσκαλος παραιτήθηκε από το αξίωμά του λόγω αρρώστιας και αποσύρεται στο μοναστήρι των Σιωπηλών Προγόνων, για να απομονωθεί. Στις 16 του 12ου μήνα του έτους Ντινγκ Λουάν [κιν.: míng mùzōng dīng luǎn nián làyuè shíliù rì 明穆宗丁卵年腊月十六日], δηλαδή το 1567, έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 68 ετων. Η τέφρα του χωρίστηκε στα τρία και το ένα μέρος διανεμήθηκε στο ναό [κιν.: zōng jìng ān 宗静庵, το δεύτερο μέρος στη γενέτηρά του [κιν.: shùndé zǔfén 顺德祖坟] και το τρίτο μέρος στο Σαολίν [κιν.: shàolín zǔshān 少林祖山], όπου και ανεγέρθηκε η παγόδα του.

Ο ηγούμενος Σιαοσάν μαζί με μια ομάδα από μοναχούς μαχητές κλήθηκε για να αντιμετωπίσει τους πειρατές που μάστιζαν τα νοτιοανατολικά παράλια. Οι μοναχοί κατατρόπωσαν τους πειρατές και αναγνωρίστηκαν ως ήρωες για τα επιτεύγματά τους. Καθώς είχε λάβει τρεις φορές εντολή από το αυτοκρατορικό παλάτι, ο αυτοκράτορας για να ανταμείψει και να επισφραγίσει τις υπηρεσίες του, ανέγειρε μπροστά από τη πύλη του βουνού [κιν.: shàolínsì shānmén 少林寺山门], ένα πέτρινο μνημείο [κιν.: bēi fang 碑坊], ανόρθωσε ένα ξύλινο ιστό σημαίας [κιν.: qígān 旗杆], και δώρησε και ένα ζευγάρι πέτρινα λιοντάρια [κιν.: shíshī 石狮], τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα.

Απόσπασμα από το Βιβλίο
«Μοναχοί που επηρέασαν το Σαολίν»
ISBN: 978-960-93-4837-9
Με την άδεια του Συγγραφέα